Tworzywa sztuczne składają się z polimerów syntetycznych. Najpopularniejsze w przemyśle rodzaje tworzyw sztucznych to: polipropylen, polietylen, polichlorek winylu, polistyren, politereftalan, polietylen i poliwęglan. Polimery te mogą wchodzić pojedynczo w skład elementów różnych produktów: części urządzeń, opakowań, zabawek, przyborów biurowych, mebli itp., ale mogą być również łączone z innymi polimerami lub składnikami innego typu.
Różnice pomiędzy tworzywami sztucznymi
Tworzywa sztuczne mogą różnić się pomiędzy sobą ze względu na podstawowe właściwości: odporność na temperaturę, wagę w stosunku do objętości, gęstość a także rodzaj obróbki, której można je poddawać. Wiele produktów, z którymi spotykamy się na co dzień może być wytworzonych w różnych tworzyw sztucznych – np. wbrew obiegowym opiniom butelka nie musi być wykonana wyłącznie z PET. Jednak producenci opakowań wybierają konkretne tworzywa w danym przypadku ze względu na łatwość obróbki, wytrzymałość, cenę jednostkową wytworzenia produktu, a także możliwości recyklingu.
Opakowania z tworzyw sztucznych, które mogą być robione z różnych polimerów to np.:
- butelki– polietylen, polipropylen oraz politereftalan etylenu (PET),
- tacki – polietylen małej gęstości, polietylen dużej gęstości, polipropylen, polistyren, polichlorek winylu, politereftalan etylenu,
- pudełka– HDPE- polietylen o dużej gęstości,
- woreczki – HDPE lub PP,
Które tworzywa sztuczne mogą mieć kontakt z żywnością, a które nie?
Jakie tworzywa nadają się do kontaktu z żywnością?
- LDPE – używany do produkcji folii na woreczki, w które pakuje się żywność – np. chleb, sery, słodycze itp.
- HDPE – używane często na opakowania do produktów płynnych – mleka, soków owocowych i warzywnych itp.
- Polipropylen – ważny dla producentów żywności paczkowanej – np. wędlin, mięsa, serów żółtych itp.
- PET – butelki na wodę i napoje
Do kontaktu z żywnością nie poleca się: PVC (może wydzielać toksyny i powodować zaburzenia hormonalne u ludzi) oraz polistyrenu (szczególnie niebezpieczne jest podgrzewanie opakowania z żywnością – może się to przyczyniać do wydzelania toiksyn, szkodliwego wpływu na układ nerwowy oraz rozwoju nowotworów)
Tworzywa sztuczne przeznaczone do kontaktu z żywnością, muszą spełniać pewne warunki. Nadają się, jeśli:
- nie stanowią zagrożenia życia człowieka,
- nie powodują zmian w składzie żywności,
- nie mogą szkodzić strukturze jedzenia,
- nie zmieniają zapachu i smaku spożywanego pokarmu.
Z kolei tworzywa, które nie mogą mieć kontaktu z żywnością to te, które:
- stanowią zagrożenie dla życia lub zdrowia człowieka,
- powodują pogorszenie cech organoleptycznych,
- zmieniają walory, cechy żywności (smak, zapach, wygląd), które nie są do zaakceptowania.
Które opakowania plastikowe można wykorzystywać wielokrotnie?
Niektóre opakowania możemy wykorzystywać wielokrotnie – należą do nich np. te wykonane z tworzywa LDPE. Z tego tworzywa wykonywane są np. folie do pakowania żywności oraz torby. LDPE – to polietylen o niskiej gęstości, który jest termoplastem wykonanym z monomeru etylenu. Do zalet tego materiału należy: trwałość, ale jednocześnie miękkość.
Które opakowania plastikowe zaliczają się do opakowań z folii twardych?
Folie twarde to zestaw produktów o szerokim zastosowaniu. Są stosowane w wielu branżach, takich jak: farmakologia, kosmetologia, spożywcza, techniczna. Opakowania z folii twardych to te, które wykonane są z PCV, PET, PS.
- PCV – chlorek winylu, syntetyczny polimer. Charakteryzuje się dużą wytrzymałością i termoplastycznością.
- PET – politereftalan etylenu. Materiał stosowany na szeroką skalę do produkcji butelek napojów bezalkoholowych. Można z niego robić też ozdobne opakowania flokowane.
- PS – jedno z najbezpieczniejszych tworzyw sztucznych. Może przybierać formę popularnego styropianu.
Czy tworzywa sztuczne różnią się tempem rozpadu?
Tworzywa sztuczne mogą rozkładać się od 100 lat, a nawet 1000 lat. Tak naprawdę tempo rozkładu jest różne, zwykła foliowa torebka może rozkładać się 300 lat, a butelki do 500 lat. Przykładowe szacunku co do czasu rozkładu tworzyw:
- polipropylen – od 50 do 200 lat,
- polietylen – rozkład trwa zazwyczaj setki lat,
- polistyren – nawet 500 lat,
- politereftalan – około 800 lat
Tworzywa sztuczne można poddawać recyklingowi. Ten proces polega na destruktywnej konwersji polimerów zawartych w tych tworzywach do małocząsteczkowych związków.
